چند سالیه روز تولدم دیگه برام شادی آور نیست یه جور ترس با خودش برام میاره، ترس از پیری و مرگ. به نظر من احمقانه است که با جشن گرفتن این روز جوونی و فرصت هایی رو که از دست دادیم به خودمون یادآوری کنیم. بهانه های بهتری هم برای دور هم بودن و جشن گرفتن وجود داره.

دخترِ ماه آذر

از انتهاى پاییز
 تا ابتداى برفى
عصیانِ آدمكها
 حوّاترین دو حرفى

 بازى رقص و آتش
جنون شك و باور
پایانِ خش‏خشِ برگ
دخترِ ماهِ آذر

 ابرى‏ترین دقایق
 پیرهنِ لحظه‏هاته
اما خودت بهارى
خورشید توى چشاته

هجومِ بادِ وحشى
جنگِ تگرگ و شیشه
یاغى‏ترین زمستون
حریفِ تو نمى‏شه

همبازى خزونى
دخترِ ماهِ آذر
تُو آسمونِ چشمات
ترانه پَر، غزل پَر

بغضِ درختِ نارنج
پیچكِ التماسى
تُو خاطراتِ كوچه
عطرِ نجیبِ یاسى

هق‏هقِ زخمى ابر
محتاجِ شونه‏هاته
گریه‏ترین ترانه
همقفسِ صداته

دخترِ ماهِ آذر
همبازى خزونى
رنگین‏كمونِ احساس
خورشیدِ مهربونى

  شایا تجلی